MIJN TUIN_MON JARDIN
Van 1 april 2023 tot 14 mei 2023
VERLENGING TOT 28 MEI
Op sociale netwerken verkopen influencers een overdaad aan overbodige producten, overbodigheid als de omega van het maatwerk. Verloren in deze oceaan van afval, ons vastklampend aan het wrak dat ooit onze intimiteit was, wachten we, beloofd door deze nieuwe messiassen, om gered te worden door een luxejacht. We hebben besloten te geloven in de superlatieven van onze moderniteit, maar het enige dat ons terugkomt zijn de superlatieven van het klimaat, de sociale bommen of de oorlog. De tentoonstelling MIJN TUIN_mon jardin toont de tekeningen en sculpturen van drie bijzondere kunstenaars die, elk op hun eigen schaal, de overdaad van onze omgeving onderzoeken.
Vincent Anaskieviez tekent nauwgezet surrealistische werelden. De vormen die hij met zijn potloden vastlegt zijn het resultaat van een innerlijke verbeelding die snel chaotisch zou kunnen worden, zoals de hyperactiviteit van de beelden die ons omringen, als Vincent Anaskieviez niet uren, dagen, weken hard zou werken om er orde in aan te brengen. In de uiterste precisie van zijn lijnvoering doet hij de digitale beeldtaal ouderwets lijken, in de kleuren en de beheersing van de assemblage van vormen brengt hij tot rust en doet hij ons houden van een wereld vol onrust.
Lilian Bourgeat overdimensioneert objecten die we allemaal al eens zijn tegengekomen. Een waterpas, een kurkentrekker, een bankje in het park. Deze objecten zijn ons zo vertrouwd dat sommige ervan emoji's zijn geworden op onze telefoons. De 'bovenkant' van een Lilian Bourgeat tuinstoel is meer dan twee meter, een paar laarzen ? drie meter. Deze bovenmaatse beelden/objecten, hun verhevenheid, worden ingezet op de schaal van de architectuur. De machtsverhoudingen worden omgekeerd, ons hele lichaam wordt in beslag genomen door vormen die we vroeger vastgrepen. In een wereld van superlatieven, waar deze bovenmaatse objecten hypermarktborden zouden kunnen zijn, zijn deze sculpturen als uitdagingen voor beelden. Ze brengen ons dichter bij een schalks intieme en poëtische ervaring van ons lichaam. De ervaring van deze materialiteit breekt het beeld/object af, creëert een verwisseling. Zo worden de sculpturen van Lilian Bourgeat een object/beeld in hun omgeving en verstoren ze op humoristische wijze de lezing van de schaal en de betekenis van de ruimtes waar we doorheen lopen: onze individuatie.
[Individuatie: proces van bewustwording van iemands diepste individualiteit, beschreven door Jung / www.cnrl.fr]
Laurent Martin is pragmatisch, hij werkt in zijn omgeving. De nieuwe steden die hij ontwerpt zijn visionair en moeten nog komen. Ze komen voort uit de deconstructie van verlaten en geborgen voorwerpen, de laatste schakels in een consumptieketen die niemand meer wil hebben. Het terugkerende gebruik van stoelen zonder been plaatst elk lichaam in het centrum van de bezorgdheden en suggereert aan ieder van ons zijn rol in deze manier van zitten. Laurent Martin is een optimist die niet wil lijden onder huidige of toekomstige tekorten; zijn verbeelding is veerkrachtig, zeer productief. De buitensporigheid van de problemen van de mensheid wordt door hem opgevat met een opeenstapeling van bescheiden maar ambitieuze gebaren, met behulp van maquettes of monumentale installaties. Het is een uitvoerbaar proces dat te midden van tegenspoed het genereuze, alomtegenwoordige potentieel van ieder van ons vormgeeft.
